1 października 1385 roku Sochocin uzyskał prawa miejskie. Świętowano ten fakt podczas jubileuszowej gali – było więc odsłonięcie pamiątkowej pompy, gratulacje, międzypokoleniowy polonez i żurek dla gości.

W sobotę, 20 września odbyły się uroczyste obchody 640 – lecia praw miejskich Sochocina. Po uroczystej mszy świętej, w rynku miasta odsłonięta została pamiątkowa pompa oraz tablica. Odsłonili ją: burmistrz Jacek Podgórski, przewodniczący rady miasta Dariusz Kujawski, starosta Artur Adamski, wicestarosta Jacek Ryziński, proboszcz ks. Czesław Stolarczyk oraz przedstawiciel marszałka województwa Andrzej Różycki.

Po odsłonięciu pompy i tablicy, uczestnicy wraz z sochocińską orkiestrą przemaszerowali do hali. W jubileuszowej gali wzięło udział wielu gości, w tym parlamentarzyści: Anna Cicholska, Adam Krzemiński, Maria Koźlakiewicz, Wioletta Kulpa, Rafał Romanowski, a także samorządowcy z ościennych gmin i miast, przedstawiciele różnych instytucji oraz mieszkańcy.

- Spotykamy się dziś w wyjątkowym momencie, obchodzimy 640 - lecie praw miejskich Sochocina, naszej małej Ojczyzny, miejsca o pięknej historii i niezwykłej tożsamości – mówił burmistrz Jacek Podgórski w okolicznościowym wystąpieniu. - To wspaniała okazja, aby spojrzeć wstecz w w bogatą przeszłość, ale też z dumą i nadzieją spojrzeć w przyszłość. Sochocin przez wieki był świadkiem wielu wydarzeń, podczas średniowiecza, przez okres rozwoju rzemiosła i handlu, po dramatyczne momenty wojen i odbudowy. Każde pokolenie mieszkańców pisało nową kartę w historii tej miejscowości. Czas jest nieubłagany, ludzie przychodzą i odchodzą, przemijają. To, co po nich pozostaje, to wspomnienia i stare, pożółkłe dokumenty.

Z okazji jubileuszu samorząd województwa mazowieckiego nadał miastu Sochocin pamiątkowy medal Pro Masovia.

Po okolicznościowych wystąpieniach zatańczono międzypokoleniowego poloneza, którego poprowadzili: burmistrz Jacek Podgórski oraz dyrektor Miejsko – Gminnego Ośrodka Kultury w Sochocinie, Marzena Stawicka. Uroczystość uświetnił mini recital trio „Echo Kobiet” (Paulina Oporska – Andrusiewicz, Marzena Stawicka, Monika Szczytniewska przy akompaniamencie Mariusza Gajewskiego). Symbolicznie podziękowano emerytowanym pracownikom sochocińskiego urzędu, a sobotnią uroczystość zakończył poczęstunek, na gości czekał bowiem pyszny żurek.

O historii Sochocina już pisaliśmy, ale przypomnijmy, że Sochocin był najpierw wsią rycerską, otrzymał prawa miejskie od księcia mazowieckiego Janusza I Starszego. 1 października 1385 książę podpisał dokument, dający przywilej założenia miasta ówczesnemu właścicielowi Sochocina – Dobiesławowi, kasztelanowi kruszwickiemu, doceniając zasługi Dobiesława i jego syna.

Lokacyjny przywilej oznaczał, iż mieszkańcy zostali wyłączeni spod książęcej jurysdykcji i mógł powstać sąd miejski. Miasto miało prawo posiadać łaźnię, postrzygalnię i wagę, mogło również organizować targi.

Czterdzieści lat później - 10 września 1425 roku nowi właściciele sochocińskich dóbr wyjednali u księcia ponowny przywilej lokacyjny.

Tak więc Sochocin stanowił własność prywatną, należąc do możnych rodów mazowieckich. W 1480 roku miasto kupił książę mazowiecki Janusz II, a 12 lat później ponowił akt lokacyjny. Sochocin mógł organizować dwa jarmarki rocznie a w każdą sobotę targ.  W 1495 roku książę mazowiecki ustanowił w Sochocinie miejsce odbywania sądowych rozpraw dla tej części Mazowsza. To zapoczątkowało istnienie powiatu sąchockiego, który istniał do 1795 roku.

Gdy w 1526 roku zmarli ostatni książęta mazowieccy, Księstwo Mazowieckie zostało włączone do Korony Królestwa Polskiego. Powołano wówczas województwo mazowieckie, podzielone na ziemie oraz powiaty, a Sochocin będący od tego momentu miastem królewskim, leżał w województwie mazowieckim, ziemi ciechanowskiej i powiecie sąchockim.

W 1528 roku król Zygmunt Stary przekazał Sochocin w dożywocie królowej Bonie, która była fundatorką drugiego kościoła w Sochocinie. W 1557 roku sochocińskie dobra wydzierżawiono biskupowi płockiemu Andrzejowi Noskowskiemu.  Po raz kolejny przywileje miasta potwierdził, w 1677 roku, król Jan III Sobieski.

W 1702 roku do Sochocina wkroczyły wojska szwedzkie, w kolejnym roku również trwały tu wojenne działania. A potem wkroczyły wojska rosyjskie i tak było do 1708 roku. To oznaczało duże zniszczenia i choroby.  Gdy w 1794 roku wybuchła insurekcja kościuszkowska, na teren Sochocina wkroczyły wojska pruskie. Powstanie upadło, upadła I Rzeczpospolita, a w 1795 roku nastąpił ostateczny rozbiór Polski.

Prawa miejskie Sochocin stracił po Powstaniu Styczniowym, w 1869 roku w efekcie represji carskich władz, a więc po 484 latach ich posiadania. A potem były dwie światowe wojny - w chwili wybuchu tej drugiej miasto liczyło 1750 mieszkańców. W 1940 roku w Kucharach Żydowskich i Smardzewie powstały niemieckie karne obozy pracy, a rok później okupant wysiedlił wielu mieszkańców Sochocina do obozu w Pomiechówku.

Nie sposób nie wspomnieć o czymś, z czego Sochocin jest znany – a chodzi o sochocińskie guziki. Historia sochocińskiego guzikarstwa sięga drugiej połowy XIX wieku. Gdy w Polsce powstały pierwsze fabryki produkujące konfekcję, powstało także zapotrzebowanie na guziki. W Sochocinie pierwsi zaczęli je robić Żydzi. Guziki powstawały z muszli, wyławianych z Wkry, ale także Narwi, Bugu czy Wisły. Guziki z muszli produkowano w domach, zajmowały się tym całe rodziny. Kupowano je w całej Polsce, były eksportowane do innych krajów. Produkcji zaprzestano w latach 60. XX w., sochocińskie guziki zostały wyparte przez te z tworzyw sztucznych.

Na zakończenie dodajmy, że w 2021 roku Sochocin – po 152 latach, odzyskał miejskie prawa.