Zaprawdę powiadam wam, każden jeden człek ze paprochu powstał i każden jeden człek we paproch się obrócic raczy, albowiem każden jeden człek wobec kostuchy maluczki.

Każden. Żodyn człek przede kostuchą ukryć się nie zdoła, albowiem żodyn człek filozoficznego kamienia znaleźć nie raczył, przeto żodyn człek nieśmiertelności wiedzy tajemnej nie posiadł. Żodyn. 

Ostawi przeto każden jeden dobytek swój doczesny, dukaty wszelakie we pocie czoła i pańszczyzny znoju odrabiane, izby, morgi, rydwany i dobra wszelakie ze materyi namacalney, przeze żywot cały ciułane. Pamięć jeno po człeku ostanie, acz i ona czas jeno takowy, aże człek ostatni, co pamiętać raczy, sam we paproch obróci się niechybnie. Jeden jeno sposób, coby pamięć człecza we otchłani mroku zaginąć nie raczyła. Uczynić dorobek.

Niechaj tedy papirus ów hołdem mym skromnym być raczy wobec szlachetnych i zacnych owych, co po prawicy Pana naszego niebieskiego zasiadać poczęli we przeciągu roku pańskiego ostatniego, a których żywot inspiracyą naznaczon dla żywota mego kronikarskiego i inszych. Ciż wieczni będą po wsze czasy, powiadam wam.

Wpierw Staśko Miś, we małkińskiej ziemi we lipcu urodzon człek na skalę naszych możliwości, a ze lica podobny zupełnie do nikogo, ku niebiańskiej krainie przyszedł wcześniej, albowiem nie miał ci on co robić. I tedy wstawszy rano za piętnaście trzecia, albowiem dobre ma połączenie, życzenia nam z niebiesiech śle zdrowia, cobyśmy resztę skombinowali sami.

Zaprawdę średniowiecz to trzynasty, bo to zależy od inpretacji, iże i Joanna po wtórej już stronie. Zali humoru we niebiesiech zbrakło? Możliwww, możliwww. 

Niechaj tedy ziemia i dla Dawida lekką będzie, co się Linczem zowie, albowiem tenże autostradą zagubioną spode Mulholland ku wieczności się udał, coby we niebiańskim miasteczku pomiędzy szczytami bliźniaczymi zagadkę wreszcie rozwikłać, któż ubił Laurę. 

I zstąpił Belzebub ze tronu swego, albowiem mroczny ciemności książę ze krainy Ozz we zaświaty zawitać raczył, we binoklach swych, ze bałałajką elektryczną i ze nietoperzem w zębach. Jeno no more tears, powiadam wam, albowiem on coming home.

Na miły Bóg, i Staśko bezczynnie stać nie chciał, albowiem rzecze ci on, iże żywot nie po to jeno, coby brać, przeto siebie samego trzeba dać. 

Nie masz ci i Hulka na tym łez padole, albowiem grom we raju już, gdzież zapasy niebiańskie czyni ku uciesze Pana, jako i pastor Dżordż, co do Kasjusza Kleja we niebiesiech dołączył, pięściarskie boje przede obliczem pana toczyć. 

Nie masz ci i Kilera, albowiem nie ściśle to tajne, iże tenże machiny latające we niebiesiech oblatywać raczy. I francuski łącznik po wtórej już stronie, gdzież przypływy karmazynowe, jakoż i Robko Sundance Kid, acz zaiste niemoralna to propozycya. 

Zaprawdę powiadam wam, nie będzie niczego, albowiem i Krzyśko tamże.

Zaprawdę, wszyscy ci oni po prawicy Pana zasiadać natenczas raczą, a pamięć o nich trwać będzie po wieki. Każden wszak we dziejach zapisać się raczył, li to słowem swym mówionym, li pieśnią wzniosłą, li obrazem ruchomym, li to czynem fizycznem. Na każden wszak sposób dorobek uczynić  można, coby nie zaginąć we dziejów pomroku. Niechaj wzorem ci oni dla nas będą, niechaj przykładem nam świecą i niechaj traktowskazem się jawią. Każden jeden przeze kostuchę oczekiwan i czyś waćpan, czyś dziewczyna, nie znany ci dzień, ni godzina.Memento tedy mori, coby nie wszystek umrzeć.