Kiedy słyszymy o perfidnym oszukiwaniu starszych ludzi, ograbianiu ich z oszczędności, mieszkania bądź innych dóbr wypracowanych przez nich w ciągu całego życia, w każdym z nas (uczciwych ludzi ) budzi się współczucie, połączone z gniewem i niedowierzaniem. Jak to możliwe? Dlaczego nikt nie ostrzegł, nie pomógł? Gdzie są urzędy, administracja, służby socjalne?

Kiedy pierwszy siok minął, gdy znade rzymskiego grodu dym biały my obaczyli i Robko z jankeskich prerii Czternastym Leonem się stał, kiedy opadać bitewny kurz począł po piśmiennej żaków abituryi, kiedy znade kapliczek przydrożnych modły i śpiewy z rzadka dobiegać poczęły, lud ku komunijom się sposobić począł miodu pitnego i wody ognistej we Bożej Krówce poszukiwawszy, a wokół dymu zapach się unosi ode kiełbasy smalonej, kiedy mniszki i bezy rozkwitły, boćki klekotają, żaby rechocą, komary i muchy lęgną się zawzięcie, wtem zimna Zośka przyszła.

Konstytucyjną zasadą jest, że każdy ma prawo do obrony. Nawet największy zbrodniarz czy zwyrodnialec. Ktoś taki jak ten student prawa Mieszko R., który ostatnio zarąbał siekierą kobietę na uniwersytecie w Warszawie, czy Bartek Ż., zabójca szesnastoletniej Mai w Mławie, albo Sebastian M., który na autostradzie koło Piotrkowa, wparował swoim BMW na mały samochód osobowy (Kia), powodując uderzenie w słup, pożar i nagłą śmierć trzyosobowej rodziny wracającej z wakacji.

Miniony tydzień upłynął w atmosferze wyborczej, i to nie tylko w związku ze zbliżającymi się w Polsce wyborami prezydenckimi, ale również z zakończonym niedawno konklawe i wyborem papieża Leona XIV.

Kampania prezydencka zmierza do finału. Od dłuższego czasu jesteśmy wystawieni, jako elektorat, a szczególnie nasze zdrowie, komfort psychiczny i emocje na wielką próbę. Na wysłuchiwanie wielu deklaracji, obietnic i gróźb formułowanych przez kandydatów na najwyższy urząd w państwie. Na żenujące wypowiedzi, pytania i chwyty, jak np. obdzielanie się „gadżetami” przez współkandydatów.

Mawiają, iż każden trakt ku rzymskiemu grodowi wiedzie.