Wio koniku, a jak się postarasz, na kolację zajedziemy akurat
Tobie owsa nasypiemy zaraz, a ja z miski ciepłą zupę będę jadł…

Dałem kilka trudnych słów w tytule, żeby oddać stan świata w drugim miesiącu prezydentury Trumpa. Bo nie ma lekko. Te sprawy wciąż nas fascynują i mają globalny wpływ na wszystko, nie wyłączając Polski.

I nadszedł martius, miesiąc trzeci roku pańskiego każdego. A miano owo ode Marsa pochodzi i nie jeno ode planety owej krasnej, gdzie niejeden Ilona wysłać by raczył, a ode boga. Boga wojny.

Tradycje Dnia Kobiet, obchodzonego 8 marca, jednego z najważniejszych świąt w kalendarzu PRL, ciągle pozostają w Polsce żywe. Zapewne niejedna kobieta czy dziewczyna mogła się o tym przekonać w minioną sobotę.

Pamiętajcie państwo takie publiczne wystąpienie prezydenta Andrzeja Dudy, w którym po aktorsku, jak to tylko on potrafi, recytował przerobioną na swój użytek pieśń: „Ojczyznę dojną, racz nam zwrócić panie…”. Było to skierowane w stronę przeciwników politycznych, ówczesnej opozycji, która miała doić (czytaj: okradać) Polskę. Śmiechu z tego żartu było co niemiara, a najgłośniej śmiał się sam prezydent.

W Biblii jest mowa o tym (ustami Jezusa), że ci którzy dopuszczają się nieprawości zostaną wrzuceni w piec rozpalony (Mt 13,42). W piec, albo w kocioł, jak sobie to wyobrażano przez wieki w folklorystycznych przypowieściach. Źli ludzie mieli się smażyć, albo gotować (jak kto woli) w ogromnych kotłach. Ale ten największy, mega- kocioł, miał być przeznaczony ponoć dla polityków. I słusznie, bo to oni zazwyczaj fundują nam piekło na ziemi.