Zaprawdę powiadam wam, łba boleści okrutne. Kara to boska wszakże za grzech główny pode numerem piątem obwieszczon, a ze wtórej części szczególnem uwzględnieniem. Ach, jakiż miły duszy mej napitek ów był dnia wczorajszego! Ach, jakiż paskudny natenczas się jawi... Cóż żem widział w trunku owym, we łbie się dnia dzisiejszego mieścić nie zdoła. Klnę się przeto, iż póki żyję, świństwa owego spożyć już nie raczę.

Do majówki co najmniej.

Zaprawdę, pokuta to. Zawżdy bowiem pokuty czas, kiedy wpierw hulaj dusza i piekła nie ma. A juści, oto jest piekło właśnie! I niechaj narodowie wżdy postronni znają, jako Polak cierpieć musi. 

Zali Polak jeno? Ano nie jeno Polak, albowiem każden pokuty uświadczy i nikomu przede czortem uchować się nie uda.

I tako pokuta przede królem jankeskim niechybna przeze napitki jego paskudne, co się mytem, li cełem zowią, a któremi świat poi ci on zawzięcie, jakoby sam pode wpływem bywszy. A pokutą jego wpierw dukatów w skarbcu królewskim posucha, po wtóre pozycya utracona, a u kresu posługi jego… kres posługi jego. W niesławie, powiadam wam, i ze moralnem kacem, a słowa me wspomnicie. I wraz z królem Jankesów ludu, przede Jedi i przede Ilonem pokuta, a pokutą ich w niepamięć trakt ponury, jakoby urwawszy się film.

Pokuta przede ruskim carem, acz nie natenczas, albowiem ruski człek łbem mocnem sławetny, a chleb jego we wodzie ognistej namoczon. Jednakowoż nierychliwa ci ona, acz sprawiedliwa i przyjdzie kryska na matyska i karma powróci i jako Kuba Bogu, tako Bóg Kubie i oliwa sprawiedliwa na wierzch wypływa, albowiem tako napisano w piśmie. A to nie moje są słowa, a to legenda ludowa.

Pokuta przede królem Dönkiem, albowiem mocnemi trunkami wrogów raczy i pomsty dokonać pragnie, miast policzek drugi nadstawiać, jako chrześcijański obyczaj nakazuje i samemu trunek gorzki spożywać. Przeto pokuta go czeka niechybnie, jako Jarko dosięgła roku pańskiego przedzeszłego. 

Pokuta przede Rafałem za pokory brak, albowiem spożywać do lustra nie wypada, a kara boska owa to punktów we opiniji pospolitej badaniu ujęcie. Przede Karolem pokuta takowa, iż kanclerskiej posady sięgnąć nie zdoła, a kara owa za sarmackości jego trunek przaśny i obywatelskość zwodniczą. Sławko pokutą głosy na wiecu nieliczne, albowiem obrósł ci on w piórka zbyt mocno, ku normalsom oko zwodniczo puszczawszy i w Końskich nie debatowawszy trunku odmówił. Szymko za ambicye swe pokutować będzie, jakoby możliwa jest w najjaśniejszej Rzeczypospolitej duopolu likwidacya, coby monopol swój wprowadzać. Reszta zaś za planktonem bycie pokutować raczy, przeto jako zakąska się jawi.

I przede hetmanem gladiatorów naszych pokuta, albowiem odwagi, polotu, finezyi i potęgi nieustraszonej we gladiatorach naszych wykrzesać nie zdołał, jako każden po spożyciu sarmata. A pokutą jego dymisya i mundyal w kapciach i ode gladiatorów ze stołecznego i białostockiego grodu nauk pobieranie.

Przede maści wszelakiej oświeconymi, co niezawisłej kontemplacyi inicyacyi uświadczyli, kara niechybna za wody lanie, miast trunków szlachetnych, a kara owa nie ich jeno dosięgnie, a człeka każdego jeden z drugiem, a pokutą ową zarazy rozmaite i duchoty globalnej skutki niemiłe, a ode kaca one gorsze po wielokroć.

A i na mera ciechanowskiego pokuta przyjść musi, albowiem któż to słyszał, coby tyle inwestycyi czynić? Zali worek to beze dna dobył, li barek trunków szlachetnych bezkresny? W rzyci się wszak człekom poprzewraca przeze dobrobytu zbytek. Zaprawdę powiadam wam, pokory nam trzeba i bojaźni Bożej, a nie. 

Zaprawdę powiadam wam, opatrzności litości i miłosierdzia brak, przeto za grzechy nasze wczorajsze pokutować musim. Inaczej się udusim. Uuuu…

Ale łeb boli...