Żyjąc w epoce, w której obraz wyparł słowo pisane, w czym niektórzy upatrują nieuchronne cofanie się w rozwoju i powrót do form komunikacji naszych przodków sprzed wieków, chciałbym na wstępie – zanim przejdę do meritum – skierować uwagę Czytelników na jeden z obrazów Jana Matejki, obecnie znajdujący się w zbiorach Zamku Królewskim w Warszawie, zatytułowany „Przyjęcie Żydów” albo „Przyjęcie Żydów Roku Pańskiego 1096”.

Nie będzie gigantycznego lotniska w Baranowie, skończył się kolejny piękny sen o potędze Polski, która zdaniem poprzedniej władzy nie tylko wstawała z kolan, ale chciała się unieść w przestworza. Nowy rząd, po ponad półrocznych analizach (komisja ministra Macieja Laska) zdecydował, że Centralny Port Komunikacyjny, największe lotnisko w tej części Europy w wersji PiS nie powstanie.

Z kulturą na prowincyi, to jest tak, że prawie zawsze prowincya pobiera kulturę od metropolii. I nie ma w tym nic zaskakującego, bo właśnie dlatego prowincya jest prowincyą, że ma niewiele, albo zgoła nic, do zaoferowania w tej sferze, i musi się zasilać od mocniejszych kulturalnie ośrodków. Przy czym, nie chodzi tu o niezdolność czy brak talentów artystycznych lub organizacyjnych u ludzi z prowincyi, bo tacy są choć – aby coś osiągnąć – masowo emigrują, lecz o coś zupełnie innego.

Kilka tygodni temu, podczas obiadu powitalnego w greckiej restauracji w kampusie uniwersyteckim Am Hubland w Würzburgu, profesor Helmut Flachenecker, w którego katedrze już prawie od miesiąca goszczę, zapytał mnie, czemu moja uczelnia w tak krótkim czasie kolejny już raz zmieniła nazwę.

Czerwiec to miesiąc wyjątkowy. Jak w żadnym innym miesiącu kumuluje się w nim wiele ważnych dni, dat, wydarzeń, uroczystości. I wcale nie mam tu na myśli świąt państwowych: ku czci i z okazji wybuchu, zakończenia, podpisania, zawarcia… Owszem, takich też nie brakuje w czerwcu, ale ja chciałbym o innych, tych bliższych sercu każdego z nas.

Tak jak miesiąc wcześniej co i rusz w różnych miejscach w sieci pojawiały się zdjęcia naszych matek, samych lub z nami, najczęściej jako dziećmi, tak w ostatnich dniach nastąpił zalew lub wysyp (jak kto woli) zdjęć naszych ojców, samych albo z nami, najczęściej kilkuletnimi, choć zdarzały się i wersje z dorosłości.