No może z tym rzucaniem to przesada, ale faktem jest, że w ostatnich kilku latach ten południowy kraj staje się coraz bardzo popularny w Polsce. Mowa nie o turystyce, ale o stałej lub czasowej wyprowadzce na Półwysep Iberyjski.

Rozmaite odcienie zieleni, żółci, różu, czerwieni, bieli – wybuch kolorów i wysyp kwiatów nastąpił w tym roku szybciej. Cieszymy się tą bujnością przyrody, i wokół nas, i utrwaloną na zdjęciach, które, po zalewie podobizn kandydatów w ostatnich wyborach, są miłym urozmaiceniem. Z drugiej strony wiemy, że ten rozkwit nastąpił za wcześnie i że meteorolodzy zapowiadają przymrozki.

Już od kilku miesięcy o polskiej oświacie w mediach głośno. Niech więc w tym szumie medialnym znajdzie się też trochę miejsca na spojrzenie w przeszłość, i to tę całkiem niedawną, czyli okres „Polski Ludowej”, która pozostawiła po sobie wiele ambiwalentnych wspomnień, zarówno bolesnych, jak i napawających dumą i radością.

Bądźmy razem; razem możemy więcej; różnorodność to siła; lepszy powiat; budujemy powiat dla siebie; gmina bez układów; nowa jakość dla gminy; gmina jest najważniejsza; razem dla gminy, rodziny i wspólnego dobra; dla mieszkańców i z mieszkańcami; zawsze prostą drogą; z sercem i pasją zawsze do państwa dyspozycji; najlepszy wybór; twój wybór ma znaczenie; energia młodości, doświadczenie pokoleń; ostatnia na liście, pierwsza w działaniu; uczciwy i pracowity; nie obiecuję działam, ciężka i systematyczna praca kluczem do sukcesu…

Dla niektórych z nas ta ostatnia noc, z niedzieli na poniedziałek, była bardzo długa, innym minęła szybko, a dla kolejnej grupy nie różniła się niczym od poprzednich.

W nawiązaniu do jednego z ostatnich felietonów, w którym pisałem o losach sióstr ze Zgromadzenia Św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy, aresztowanych przez żołnierzy sowieckich na Warmii w styczniu 1945 r. i następnie więzionych w obozie NKWD w Ciechanowie, chciałem dziś jeszcze raz do sprawy tej wrócić.