Wracając ostatnio z inauguracji roku akademickiego w Filii Politechniki Warszawskiej w Płocku zauważyłem na odcinku między Ciachcinem a Bielskiem koło dziesięciu starych kiosków Ruchu, stojących w polu po lewej stronie, jeden przy drugim, co robiło wrażenie cmentarzyska porzuconych i nikomu już niepotrzebnych budek. A przecież w niedawnej przeszłości były one nie tylko najpopularniejszymi punktami sprzedaży detalicznej w Polsce, ale również swoistą skarbnicą najbardziej pożądanych produktów, miejscem kontaktów międzyludzkich, wymiany informacji i spotkań.

Tak mógłby napisać w naszych czasach Julian Tuwim, a Czesław Niemen wyśpiewać, gdyby  jeden z nich zasiadał do pisania, a drugi do interpretacji muzycznej  utworu  pt. „Wspomnienie”. Nie mimozami, a prawdziwkami...

Jasne jest dla obserwatorów życia publicznego, że kwestie etyczne nie odgrywają w naszym kraju wielkiej roli, pomimo pewnego rozgłosu jakie nadają im media. Normy etyczne gdzieś funkcjonują, mogą ale nie muszą być tożsame z prawnymi czy religijnymi. Etyka to świadome rozróżnienie dobra i zła, powinno obowiązywać wszystkich, niezależnie od światopoglądu czy preferencji partyjnych. Ale do takiego stanu jeszcze nam daleko.

Dokładnie trzysta lat temu, w niewielkiej miejscowości Kiełbowo, leżącej na południe od Raciąża, rozpoczął się jeden z ostatnich znanych procesów o czary na północnym Mazowszu.

Trzeba wiedzieć kiedy udać się na emeryturę, a jeszcze bardziej kiedy z niej wrócić…

Polityka jest surrealistyczna. Nie tylko u nas ale i na antypodach. W Ameryce mistrzem absurdu jest Donald Trump. W ciągu krótkiego czasu potrafi zadziwić krańcowo sprzecznymi zachowaniami.